Zygmunt Krasiński(1812 – 1859) jeden z trzech wieszczów, wybitny polski poeta romantyczny, autor dramatów: „Nie-Boska Komedia”, „Irydion” i „Przedświt”.

Zygmunt Krasiński przybył do Szczawna w połowie maja roku 1838 wraz ze swoim przyjacielem i powiernikiem Konstantym Danielewiczem, by spotkać się z Joanną Bobrową. Poeta zatrzymał się w hotelu Preussische Krone (Pruska Korona, dziś: sanatorium Korona Piastowska), Joanna zaś, która przyjechała 21 maja zamieszkała w pensjonacie Pappelhof (Topolowy Dwór – nieistniejący dziś). Pobyt kochanków w Salzbrunn trwał 12 dni, lecz czas spędzony razem był udręką dla obojga, Zygmunt bowiem planował zakończyć trwający cztery lata gorszący romans z mężatką, Joanna, zakochana bez pamięci, chciała zatrzymać kochanka przy sobie, nawet za cenę rozpadu swojej rodziny. Krasiński pisał w liście do przyjaciela – Adama Sołtana: (…) „ srogą jest dolą mieć serce podobne mojemu, które raz przywiązawszy się, nie umie się odwiązać. Czyż to moja wina? Czyż to nie Bóg mnie tak stworzył? Czy ja mogę co przeciw temu? (…) Czyny zależą ode mnie, ale uczucia wyżej stoją niż ja. (…) Nie lękaj się o mnie, głupstwa żadnego nie uczynię, ale nie kochać jej nie jest w mojej władzy. Im słabsza, im smutniejsza, im coraz bardziej tracąca piękność dawną, tym mocniej lgnie moje serce do niej.”

Do ostatecznego rozstania doszło 2 czerwca i tego też dnia Krasiński opuścił kurort.

tekst: Iwona Czech (wykorzystanie tekstu w całości lub we fragmentach tylko za zgodą autora)

 

autor: Iwona Czech